напіцава́ць

‘натаптаць, напхаць, набіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напіцу́ю напіцу́ем
2-я ас. напіцу́еш напіцу́еце
3-я ас. напіцу́е напіцу́юць
Прошлы час
м. напіцава́ў напіцава́лі
ж. напіцава́ла
н. напіцава́ла
Загадны лад
2-я ас. напіцу́й напіцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час напіцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Напіцава́ць ’натаптаць, напхаць, набіць’ (слонім., Жыв. сл., Сцяц., стаўбц., Нар. сл., Янк. 2). Да піцава́ць ’піхаць і інш.’, відаць, спачатку ’збіраць фураж, корм’ з польск. picować ’тс’ ад pica ’корм, яда’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)