напу́дзіць гл. пудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напу́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напу́джу напу́дзім
2-я ас. напу́дзіш напу́дзіце
3-я ас. напу́дзіць напу́дзяць
Прошлы час
м. напу́дзіў напу́дзілі
ж. напу́дзіла
н. напу́дзіла
Загадны лад
2-я ас. напу́дзь напу́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час напу́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напу́дзіць сов., см. напужа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Настрашыць, напужаць (жывёлу). Машыны напудзілі кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак., каго (што).

Страшыць, пужаць (жывёлу); пужаючы, разганяць, адганяць адкуль-н.

Машыны пудзілі жывёлу.

П. варон.

|| зак. спу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны, напу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны і успу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)