напе́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напе́ню напе́нім
2-я ас. напе́ніш напе́ніце
3-я ас. напе́ніць напе́няць
Прошлы час
м. напе́ніў напе́нілі
ж. напе́ніла
н. напе́ніла
Загадны лад
2-я ас. напе́нь напе́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час напе́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напе́ніць сов. напе́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

1. Разм. Узбіць пенай. Напеніць мыла для галення.

2. Уст. Напоўніць пеністай вадкасцю. Напеніць куфель піва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́нить сов. напе́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напеніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ На́псінь ’дрэва, пасінеўшае ці пачарнеўшае ад вільгаці’ (Нас.), напеніць ’пасінець ад вільгаці, макраты’ (Нас.). Гл. псініць ’намакаць да гніення, прымаць сіні колер (пра дрэва)’, паводле Насовіча (Нас., 316), да пасінець; хутчэй да псінь ’непрыемны пах; гніль’: Гето дерево псинь (Нас.), параўн. псіна ’сабачае мяса; дрэнны пах’; параўн. сапсёлы ’састарэлы, слабы’, усё да пёс© магчыма народнаэтымалагічнае збліжэнне з сіні, сінець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)