напарта́чыць гл. партачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напарта́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напарта́чу напарта́чым
2-я ас. напарта́чыш напарта́чыце
3-я ас. напарта́чыць напарта́чаць
Прошлы час
м. напарта́чыў напарта́чылі
ж. напарта́чыла
н. напарта́чыла
Загадны лад
2-я ас. напарта́ч напарта́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час напарта́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напарта́чыць сов., прост. напорта́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напарта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. груб. Зрабіць што‑н. дрэнна, неахайна. [Есіп:] — Канчайце [крыць страху], а то больш напартачыце, як наробіце. Цёмна ўжо. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парта́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

Дрэнна, няўмела або неахайна рабіць што-н.; псаваць.

|| зак. напарта́чыць, -чу, -чыш, -чыць і спарта́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напорта́чить сов., прост. напарта́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)