напалі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напалю́ напа́лім
2-я ас. напа́ліш напа́ліце
3-я ас. напа́ліць напа́ляць
Прошлы час
м. напалі́ў напалі́лі
ж. напалі́ла
н. напалі́ла
Загадны лад
2-я ас. напалі́ напалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час напалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак.

1. што і ў чым. Нагрэць паленнем¹ (у 4 знач.).

Н. у хаце.

2. што. Нагрэць да вельмі высокай тэмпературы.

Н. жалеза.

3. чаго. Нагатаваць у нейкай колькасці шляхам перапальвання.

Н. вугалю з дрэва.

4. чаго. Расходаваць у нейкай колькасці (разм.).

Н. электрычнасці на сто рублёў.

|| незак. напа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. напа́л, -у, м. і напа́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напалі́ць сов.

1. (печь и т.п.) натопи́ть;

2. накали́ть; прокали́ть;

н. цвік — накали́ть (прокали́ть) гвоздь;

3. (наготовить посредством пережигания) наже́чь;

н. ву́галю — наже́чь угля́;

4. разг. (сжечь в каком-л. количестве) наже́чь;

н. электры́чнасці на ты́сячы рублёў — наже́чь электри́чества на ты́сячи рубле́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак.

1. што і ў чым. Нагрэць паленнем ​1 (пра печы, грубкі). Стораж Піліп, не скупячыся, напаліў печы. Колас. // Падняць тэмпературу ў памяшканні. Напаліць у хаце. □ Аддубасілі.. [мужа Амельяніхі] панскія служкі ў лесе, куды ён пайшоў назбіраць галля, каб напаліць у лазні. Кавалёў.

2. што. Нагрэць да вельмі высокай тэмпературы. Напаліць жалеза. Сонца напаліла зямлю. □ Сонца ўсё перагрэла, напаліла да апошняй мяжы, здаецца, расплавілася само. Ракітны.

3. чаго. Нагатаваць у нейкай колькасці шляхам перапальвання. Напаліць вугалю з дрэва.

4. чаго. Разм. Расходаваць у нейкай колькасці. Напаліць электрычнасці на два рублі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напа́л, -у, м.

1. гл. напаліць.

2. Ступень свячэння напаленага цела.

Н. ніці лямпачкі.

3. перан. Стан узбуджанасці, хвалявання.

Спрэчкі дасягнулі напалу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Крыху, злёгку напаліць, нагрэць; напаліць, нагрэць дадаткова, яшчэ крыху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напаліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натопи́ть​I сов. (печь) напалі́ць; (помещение) нацяплі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)