наня́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наня́ты наня́тая наня́тае наня́тыя
Р. наня́тага наня́тай
наня́тае		 наня́тага наня́тых
Д. наня́таму наня́тай наня́таму наня́тым
В. наня́ты (неадуш.)
наня́тага (адуш.)		 наня́тую наня́тае наня́тыя (неадуш.)
наня́тых (адуш.)
Т. наня́тым наня́тай
наня́таю		 наня́тым наня́тымі
М. наня́тым наня́тай наня́тым наня́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наня́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наня́ты наня́тая наня́тае наня́тыя
Р. наня́тага наня́тай
наня́тае		 наня́тага наня́тых
Д. наня́таму наня́тай наня́таму наня́тым
В. наня́ты (неадуш.)
наня́тага (адуш.)		 наня́тую наня́тае наня́тыя (неадуш.)
наня́тых (адуш.)
Т. наня́тым наня́тай
наня́таю		 наня́тым наня́тымі
М. наня́тым наня́тай наня́тым наня́тых

Кароткая форма: наня́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наня́ты

1. прич. на́нятый;

2. прич. сня́тый, на́нятый;

1, 2 см. наня́ць;

3. прил. нанято́й;

◊ хлу́сіць (брэ́ша) як н. — врёт как си́вый ме́рин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наня́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад наняць.

2. у знач. прым. Які выкарыстоўваецца згодна з умовамі найму. Нанятыя рабочыя. Наняты дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клакёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, наняты для апладзіравання артыстам або іх асвістання, каб зрабіць уражанне поспеху або правалу спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подряжённый падра́джаны; (нанятый) наня́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нанято́й разг. и на́нятый наня́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ря́женный прич. зго́джаны, наня́ты; см. ряди́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клакёр, ‑а, м.

У буржуазным тэатры — чалавек, наняты для таго, каб гучна апладзіраваць, крычаць, свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу п’есы, артыста.

[Фр. claqueur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлусі́ць несов. врать, лгать;

◊ хлу́сіць, як наня́ты — врёт, как си́вый ме́рин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)