нане́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нане́т нане́ты
Р. нане́та нане́таў
Д. нане́ту нане́там
В. нане́т нане́ты
Т. нане́там нане́тамі
М. нане́це нане́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нане́т м., муз. ноне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нане́т, ‑а, М ‑неце, м.

1. Музычны твор, які выконваецца на дзевяці інструментах або дзевяццю галасамі.

2. Ансамбль з дзевяці музыкантаў-выканаўцаў (інструменталістаў ці вакалістаў).

[Іт. nonetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нане́т ’зусім’: Звяліся ягады нанет (браг., калінк., З нар. сл.), ’зусім, нанішто’ (Бяльк.). З прыназоўнікавага спалучэння на і нет ’няма’ (гл.), дзе апошняе выступала ў якасці субстантываванага прыслоўя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ноне́т муз. нане́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)