нане́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нане́т нане́ты
Р. нане́та нане́таў
Д. нане́ту нане́там
В. нане́т нане́ты
Т. нане́там нане́тамі
М. нане́це нане́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нане́т м., муз. ноне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нане́т, ‑а, М ‑неце, м.

1. Музычны твор, які выконваецца на дзевяці інструментах або дзевяццю галасамі.

2. Ансамбль з дзевяці музыкантаў-выканаўцаў (інструменталістаў ці вакалістаў).

[Іт. nonetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нанет

т. 11, с. 139

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нане́т

(іт. nonetto)

1) музычны твор, які выконваецца на дзевяці інструментах або дзевяццю галасамі;

2) ансамбль з дзевяці выканаўцаў (інструменталістаў ці вакалістаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Нане́т ’зусім’: Звяліся ягады нанет (браг., калінк., З нар. сл.), ’зусім, нанішто’ (Бяльк.). З прыназоўнікавага спалучэння на і нет ’няма’ (гл.), дзе апошняе выступала ў якасці субстантываванага прыслоўя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ноне́т муз. нане́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)