нанасі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нанашу́ся |
нано́сімся |
| 2-я ас. |
нано́сішся |
нано́сіцеся |
| 3-я ас. |
нано́сіцца |
нано́сяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
нанасі́ўся |
нанасі́ліся |
| ж. |
нанасі́лася |
| н. |
нанасі́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
нанасі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нанасі́цца сов., в разн. знач. наноси́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нанасі́цца, ‑нашуся, ‑носішся, ‑носіцца; зак.
Разм. Многа, доўга або ўволю панасіць каго‑, што‑н. Нанасіцца вады за дзень. □ Эх ты, лёс чалавечы! Што ты робіш са мною? Я яшчэ не нанасіўся.. Сяргейкі, не нацешыўся ўсмешкамі. Сабаленка. // Напрацавацца, носячы што‑н. — Я прынясу [вады] яшчэ, — кажу я, — прынясу!.. Ды мама не дае мне вядра. — Наносішся яшчэ, — гаворыць яна. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)