нанасі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нанашу́ся нано́сімся
2-я ас. нано́сішся нано́сіцеся
3-я ас. нано́сіцца нано́сяцца
Прошлы час
м. нанасі́ўся нанасі́ліся
ж. нанасі́лася
н. нанасі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час нанасі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

нанасі́цца сов., в разн. знач. наноси́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нанасі́цца, ‑нашуся, ‑носішся, ‑носіцца; зак.

Разм. Многа, доўга або ўволю панасіць каго‑, што‑н. Нанасіцца вады за дзень. □ Эх ты, лёс чалавечы! Што ты робіш са мною? Я яшчэ не нанасіўся.. Сяргейкі, не нацешыўся ўсмешкамі. Сабаленка. // Напрацавацца, носячы што‑н. — Я прынясу [вады] яшчэ, — кажу я, — прынясу!.. Ды мама не дае мне вядра. — Наносішся яшчэ, — гаворыць яна. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нанасі́цца zusmmengebracht [zusmmengetragen] wrden; hern geschwemmt [herngespült, ngeschwemmt] wrden (вадой); zusmmengeweht [zusmmengefegt] wrden (ветрам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)