намо́ршчыць гл. моршчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намо́ршчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намо́ршчу намо́ршчым
2-я ас. намо́ршчыш намо́ршчыце
3-я ас. намо́ршчыць намо́ршчаць
Прошлы час
м. намо́ршчыў намо́ршчылі
ж. намо́ршчыла
н. намо́ршчыла
Загадны лад
2-я ас. намо́ршчы намо́ршчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час намо́ршчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намо́ршчыць сов. намо́рщить;

н. лоб — намо́рщить лоб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́ршчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Сабраць у складкі, маршчыны скуру на твары. Зазыба пацёр левай далоняй кончык шырокага носа, наморшчыў няголены твар. Чыгрынаў. Раптам вусаты дзядзька наморшчыў лоб, глянуў кудысьці за вазы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак., што.

1. Збіраць у маршчыны (скуру, часткі твару).

М. лоб.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Утвараць складкі на гладкай паверхні.

Вецер моршчыць ваду.

|| зак. намо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 1 знач.) і змо́ршчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намо́рщить сов. намо́ршчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахму́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Сурова наморшчыць (твар, лоб), насупіць (бровы).

|| незак. нахму́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намо́ршчваць несов. намо́рщивать, мо́рщить; см. намо́ршчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́ршчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наморшчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намо́ршчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад наморшчыць.

2. у знач. прым. Які пакрыты маршчынамі. Наморшчаны лоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)