налі́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. налі́ты налі́тая налі́тае налі́тыя
Р. налі́тага налі́тай
налі́тае		 налі́тага налі́тых
Д. налі́таму налі́тай налі́таму налі́тым
В. налі́ты (неадуш.)
налі́тага (адуш.)		 налі́тую налі́тае налі́тыя (неадуш.)
налі́тых (адуш.)
Т. налі́тым налі́тай
налі́таю		 налі́тым налі́тымі
М. налі́тым налі́тай налі́тым налі́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

налі́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. налі́ты налі́тая налі́тае налі́тыя
Р. налі́тага налі́тай
налі́тае		 налі́тага налі́тых
Д. налі́таму налі́тай налі́таму налі́тым
В. налі́ты (неадуш.)
налі́тага (адуш.)		 налі́тую налі́тае налі́тыя (неадуш.)
налі́тых (адуш.)
Т. налі́тым налі́тай
налі́таю		 налі́тым налі́тымі
М. налі́тым налі́тай налі́тым налі́тых

Кароткая форма: налі́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

налі́ты

1. прич., в разн. знач. на́ли́тый; см. налі́ць I 1;

2. прил. (сочный) налито́й;

н. я́блык — налито́е я́блоко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налі́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад наліць.

2. у знач. прым. Спелы; наліўны (у 5 знач.). Пах жытняй саломы і налітых каласоў размарыў нас. Пальчэўскі. Гэты водар настолькі моцны і жаданы, што, здаецца, прыносіць з сабою шолахі асенняга лісця ў яблыневым садзе, пад якія ў бульбоўнік падаюць важкія, налітыя антонаўкі. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нали́тый налі́ты, мног. паналіва́ны; улі́ты, мног. паўліва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налито́й

1. налі́ты, мног. паналіва́ны;

2. см. наливно́й​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напо́лненный напо́ўнены, мног. панапаўня́ны; запо́ўнены, мног. пазапаўня́ны; налі́ты, мног. паналіва́ны; см. напо́лнить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Набра́дзены «набранный слишком много» (Нас.). Відаць, ад набраць, параўн. напіцены ’наліты’, азванчэнне ц, магчыма, звязана з экспрэсіўнасцю слова або пад уплывам іншых слоў (накрадзены, наедзены і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расцалава́цца, ‑луюся, ‑луешся, ‑луецца; зак.

Абняўшыся, моцна некалькі разоў пацалавацца адзін з другім. Яны абняліся і расцалаваліся, нібы трыццаць год не бачылі адзін аднаго. Паслядовіч. Вось зараз расцалуюся з сябрамі (Ужо наліты шклянкі развітання). Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пухля́к (puchläk) ’тоўсты, пухлы чалавек’ (Варл.), ’той, хто мае наліты ад нездароўя твар’ (Нас.), ’азызлы чалавек’ (ТС, ельск., рэч., Мат. Гом.), ’падасінавік’ (дзятл., Сцяшк. Сл.), ’падбярозавік’ (шчуч., Нар. лекс.). Да пухлы ’надуты’, што характарызуе знешні выгляд асобы або прадмета.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)