наляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены; зак.
1. гл. ляпіць.
2. чаго. Лепячы, нарабіць, прыгатаваць.
Н. гаршкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наляпі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наляплю́ |
нале́пім |
| 2-я ас. |
нале́піш |
нале́піце |
| 3-я ас. |
нале́піць |
нале́пяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наляпі́ў |
наляпі́лі |
| ж. |
наляпі́ла |
| н. |
наляпі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наляпі́ |
наляпі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наляпі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наляпі́ць сов., в разн. знач. налепи́ть;
н. з глі́ны ца́цак — налепи́ть из гли́ны игру́шек;
клоўн ~пі́ў сабе́ нос — кло́ун налепи́л себе́ нос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак.
1. што і чаго. Прыляпіць што‑н. да паверхні чаго‑н. Наляпіць афішу на сцяну. □ — Учора.. [акупанты] наляпілі перад вечарам усюды загады, каб усім сабрацца ў адно месца. Мележ.
2. чаго. Лепячы, нарабіць, прыгатаваць нейкую колькасць чаго‑н. Мяккі снег качаўся ў камы, і хлопчыкі наляпілі баб. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ляпі́ць, ляплю́, ле́піш, ле́піць; ле́плены; незак.
1. што і без дап. Ствараць, рабіць якія-н. фігуры з пластычнага, мяккага матэрыялу.
Л. бюст.
Не святыя гаршкі лепяць (прыказка: хоць і цяжка, але зможам, справімся).
2. Будаваць, майстраваць, карыстаючыся якім-н. вязкім матэрыялам.
Л. сцяну.
3. Размяшчаць адно за другім, не пакідаючы свабоднага месца.
Л. літару за літарай.
4. што. Тое, што і прыклейваць (разм.).
Л. маркі.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). 3 сілай ісці (пра мокры снег).
Снег лепіць у вокны.
|| зак. вы́лепіць, -леплю, -лепіш, -лепіць; -леплены (да 1 знач.), наляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены (да 2 знач.), зляпі́ць, зляплю́, зле́піш, зле́піць; зле́плены (да 1 знач.) і заляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены (да 3 знач.).
|| наз. ле́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нале́пліваць несов. налепля́ть; см. наляпі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нале́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нале́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад наляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налепи́ть сов. наляпі́ць, мног. панале́пліваць, паналяпля́ць; (наклеить) накле́іць, мног. панакле́йваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць: -ле́плены; зак., што.
1. Раз’яднаць тое. што зляпілася.
Не р. лісты ў кнізе.
2. Наляпіць, прыляпіць у многіх месцах.
Р. афішы.
|| незак. разле́пліваць, -аю, -аеш, -ае і разляпля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)