наляга́ць гл. налегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наляга́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наляга́ю наляга́ем
2-я ас. наляга́еш наляга́еце
3-я ас. наляга́е наляга́юць
Прошлы час
м. наляга́ў наляга́лі
ж. наляга́ла
н. наляга́ла
Загадны лад
2-я ас. наляга́й наляга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наляга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наляга́ць несов., прям., перен. налега́ть; см. нале́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наляга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нале́гчы, -ля́гу, -ля́жаш, -ля́жа; налёг, -лягла́ і -ле́гла, -лягло́ і -ле́гла; наля́ж; зак.

1. на каго-што. Наваліцца на каго-, што-н., націснуць сваім цяжарам.

Н. плячом на дзверы.

2. перан., на што. З сілай пачаць дзейнічаць якой-н. прыладай.

Н. на вёслы.

3. перан., на што. Пачаць энергічна рабіць што-н., займацца чым-н. (разм.).

Н. на вучобу.

Н. на работу.

|| незак. наляга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налега́ть несов., прям., перен. наляга́ць;

налега́ть на вёсла наляга́ць на вёслы;

налега́ть на учёбу наляга́ць на вучо́бу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даві́ць², даўлю́, да́віш, да́віць; незак. (разм.).

1. Налягаць, націскаць цяжарам.

Цяжкая зброя давіць на плечы.

2. перан. Прыгнятаць, падаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наляга́нне ср., прям., перен. налега́ние; см. наляга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наляга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. налягаць — налегчы (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даві́ць

‘душыць; налягаць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даўлю́ да́вім
2-я ас. да́віш да́віце
3-я ас. да́віць да́вяць
Прошлы час
м. даві́ў даві́лі
ж. даві́ла
н. даві́ла
Загадны лад
2-я ас. даві́ даві́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час да́вячы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)