налупцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., каго (разм.).

Набіць дзягай, плёткай, розгай; выхвастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налупцава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. налупцу́ю налупцу́ем
2-я ас. налупцу́еш налупцу́еце
3-я ас. налупцу́е налупцу́юць
Прошлы час
м. налупцава́ў налупцава́лі
ж. налупцава́ла
н. налупцава́ла
Загадны лад
2-я ас. налупцу́й налупцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час налупцава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

налупцава́ць сов., разг. вы́сечь, вы́пороть, вы́драть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Набіць рэменем, плёткай; выхвастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налупі́ць², -луплю́, -лу́піш, -лу́піць; -лу́плены; зак., каго (разм.).

Набіць каго-н.; налупцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налупе́жыць

‘налупцаваць каго-небудзь; нарабаваць чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. налупе́жу налупе́жым
2-я ас. налупе́жыш налупе́жыце
3-я ас. налупе́жыць налупе́жаць
Прошлы час
м. налупе́жыў налупе́жылі
ж. налупе́жыла
н. налупе́жыла
Загадны лад
2-я ас. налупе́ж налупе́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час налупе́жыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

налупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-чаго.

1. Надраць нейкую або пэўную колькасць чаго‑н. Налупіць воз кары.

2. Разм. Нарваць вялікую колькасць чаго‑н. Дзеці налупілі дзеразы. Налупіць морквы.

3. Разм. Набіць каго‑н.; налупцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)