нало́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нало́жніца нало́жніцы
Р. нало́жніцы нало́жніц
Д. нало́жніцы нало́жніцам
В. нало́жніцу нало́жніц
Т. нало́жніцай
нало́жніцаю		 нало́жніцамі
М. нало́жніцы нало́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нало́жніца ж., уст. нало́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нало́жніца, ‑ы, ж.

Уст. Палюбоўніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́рсніца, ‑ы, ж.

Уст.

1. Жан. да наперснік ​1.

2. Палюбоўніца, наложніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нало́жница уст. нало́жніца, -цы ж.; палюбо́ўніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́рсница

1. уст., лит. напе́рсніца, -цы ж.; (любимица) улюбёнка, -кі ж., любі́міца, -цы ж.;

2. (любовница) уст. палюбо́ўніца, -цы ж.; каха́нка, -кі ж.; (наложница) нало́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)