Verbum

анлайнавы слоўнік

нало́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нало́жніца ж., уст. нало́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нало́жніца, ‑ы, ж.

Уст. Палюбоўніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́рсніца, ‑ы, ж.

Уст.

1. Жан. да наперснік ¹.

2. Палюбоўніца, наложніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нало́жница уст. нало́жніца, -цы ж.; палюбо́ўніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

concubine

[ˈkɑ:ŋkjubaɪn]

нало́жніца, палюбо́ўніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nałożnica

ж. уст. наложніца; палюбоўніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адалі́ска

(фр. odalisque, ад тур. odalyk = наложніца)

1) рабыня або прыслужніца ў гарэме;

2) палюбоўніца, каханка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

напе́рсница

1. уст., лит. напе́рсніца, -цы ж.; (любимица) улюбёнка, -кі ж., любі́міца, -цы ж.;

2. (любовница) уст. палюбо́ўніца, -цы ж.; каха́нка, -кі ж.; (наложница) нало́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)