наку́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наку́раны наку́раная наку́ранае наку́раныя
Р. наку́ранага наку́ранай
наку́ранае		 наку́ранага наку́раных
Д. наку́ранаму наку́ранай наку́ранаму наку́раным
В. наку́раны (неадуш.)
наку́ранага (адуш.)		 наку́раную наку́ранае наку́раныя (неадуш.)
наку́раных (адуш.)
Т. наку́раным наку́ранай
наку́ранаю		 наку́раным наку́ранымі
М. наку́раным наку́ранай наку́раным наку́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наку́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наку́раны наку́раная наку́ранае наку́раныя
Р. наку́ранага наку́ранай
наку́ранае		 наку́ранага наку́раных
Д. наку́ранаму наку́ранай наку́ранаму наку́раным
В. наку́раны (неадуш.)
наку́ранага (адуш.)		 наку́раную наку́ранае наку́раныя (неадуш.)
наку́раных (адуш.)
Т. наку́раным наку́ранай
наку́ранаю		 наку́раным наку́ранымі
М. наку́раным наку́ранай наку́раным наку́раных

Кароткая форма: наку́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наку́раны наку́ренный; см. накуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад накурыць.

2. у знач. прым. Разм. Напоўнены тытунёвым дымам. Калі заходзіш у накураны пакой, табе адразу становіцца цяжка дыхаць. Шахавец. Мы сядзелі ў цёплым, накураным вагоне, шчасліва смяяліся і гаварылі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наку́ренный

1. (надымленный) наку́раны, нады́млены;

2. (наготовленный перегонкой) наку́раны, нагна́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)