накуля́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накуля́юся |
накуля́емся |
| 2-я ас. |
накуля́ешся |
накуля́ецеся |
| 3-я ас. |
накуля́ецца |
накуля́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
накуля́ўся |
накуля́ліся |
| ж. |
накуля́лася |
| н. |
накуля́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
накуля́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
накуля́цца сов., разг. накувырка́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Разм.
1. Уволю, многа пакуляцца. Хлапчукі накуляліся ў сене.
2. перан. Многа выпіць. Накуляецца [шафёр] у буфеце, а пасля нас у канаву перакуліць. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накувырка́ться сов., разг. накуля́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)