накладны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. накладны́ накладна́я накладно́е накладны́я
Р. накладно́га накладно́й
накладно́е		 накладно́га накладны́х
Д. накладно́му накладно́й накладно́му накладны́м
В. накладны́ (неадуш.)
накладно́га (адуш.)		 накладну́ю накладно́е накладны́я (неадуш.)
накладны́х (адуш.)
Т. накладны́м накладно́й
накладно́ю		 накладны́м накладны́мі
М. накладны́м накладно́й накладны́м накладны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накладны́

1. в разн. знач. накладно́й;

~но́е серабро́ — накладно́е серебро́;

~ны́я ву́сы — накладны́е усы́;

~ны́я выда́ткі — накладны́е расхо́ды;

2. (о платеже) нало́женный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накладны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які накладваецца, прымацоўваецца зверху чаго‑н. Накладныя малюнкі. Накладныя літары. // Які прышываецца, прыклейваецца зверху; які пакрывае тонкім слоем што‑н. Накладныя кішэні. Накладное серабро.

2. Які зроблены з чужых валасоў; фальшывы. Накладныя вусы.

3. у знач. наз. накладна́я, ‑ой, ж. Дакумент, па якім здаецца або прымаецца груз. Выдаць па накладной. Аформіць накладную. □ [Ад’ютант:] — Тут атрымаеце прадукты. Вось вам накладная. Новікаў.

•••

Накладны плацеж гл. плацеж.

Накладныя выдаткі гл. выдаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накладны́, -а́я, -о́е.

1. Які накладваецца, прымацоўваецца зверху чаго-н.; які пакрывае тонкім слоем што-н.

Накладныя кішэні.

Накладное серабро.

2. у знач. наз. накладна́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж. Дакумент, па якім здаецца або прымаецца груз, перадаецца тавар.

Прыняць прадукты па накладной.

○

Накладныя выдаткі — дадатковыя выдаткі на гаспадарча-арганізацыйныя патрэбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накладно́й накладны́;

накладно́й расхо́д накладны́я выда́ткі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаце́ж, ‑цяжу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.

2. Сума, якая павінна быць выплачана.

•••

Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нало́женный

1. нало́жаны;

2. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. наложи́ть;

3. (о платеже) накладны́;

нало́женный платёж накладна́я пла́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

платёж м. плаце́ж, -цяжу́ м.; (плата) пла́та, -ты ж.; (выплата) вы́плата, -ты ж.;

нало́женный платёж накладны́ плаце́ж;

долг платежо́м кра́сен посл. што ві́нен, адда́ць паві́нен.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)