наке́ўзаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наке́ўзаю |
наке́ўзаем |
| 2-я ас. |
наке́ўзаеш |
наке́ўзаеце |
| 3-я ас. |
наке́ўзае |
наке́ўзаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наке́ўзаў |
наке́ўзалі |
| ж. |
наке́ўзала |
| н. |
наке́ўзала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наке́ўзай |
наке́ўзайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наке́ўзаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Наке́ўзаць ’наквэцаць’ (ТС), накёлзаць ’тс’ (рэч., Нар. сл.). Да кёўзаць (гл.), якое Лаўчутэ (Балтизмы, 113) выводзіць з літ. kiaüzoti ’мазаць, пэцкаць’ на падставе фанетычнага крытэрыю (спалучэння ке, нехарактэрнага для беларускай мовы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)