наквэ́цаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наквэ́цаю |
наквэ́цаем |
| 2-я ас. |
наквэ́цаеш |
наквэ́цаеце |
| 3-я ас. |
наквэ́цае |
наквэ́цаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наквэ́цаў |
наквэ́цалі |
| ж. |
наквэ́цала |
| н. |
наквэ́цала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наквэ́цай |
наквэ́цайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наквэ́цаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наквэ́цаць сов., разг. нама́зать, напа́чкать, намара́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Наке́ўзаць ’наквэцаць’ (ТС), накёлзаць ’тс’ (рэч., Нар. сл.). Да кёўзаць (гл.), якое Лаўчутэ (Балтизмы, 113) выводзіць з літ. kiaüzoti ’мазаць, пэцкаць’ на падставе фанетычнага крытэрыю (спалучэння ке, нехарактэрнага для беларускай мовы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)