накати́ть сов.
1. накаці́ць;
2. (прикатить в каком-л. количестве) накаці́ць, мног. панако́чваць;
3. (катясь, надвинуться, покрыть собой кого-л., что-л.) накаці́ць, набе́гчы;
накати́ла волна́ накаці́ла (набе́гла) хва́ля;
4. (внезапно, неожиданно появиться, возникнуть) разг. надысці́, нахапі́цца, навалі́цца;
накати́ли но́вые собы́тия надышлі́ (нахапі́ліся, навалі́ліся) но́выя падзе́і;
5. (приехать в большом количестве) разг. нае́хаць, мног. панаязджа́ць;
6. перен., прост. (внезапно, неожиданно охватить кого-л., о чувстве, состоянии) найсці́; напа́сці; апанава́ць, агарну́ць;
на него́ накати́ло безл. на яго́ найшло́ (напа́ла);
на него́ накати́лась злость на яго́ найшла́ (напа́ла) злосць, яго́ апанава́ла (агарну́ла) злосць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накаці́ць сов., в разн. знач. накати́ть;
н. бо́чак — накати́ть бо́чек;
н. ка́мень на до́шку — накати́ть ка́мень на до́ску
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панако́чваць сов., разг. (о многом, во множестве) накати́ть;
п. бярве́ння на зямля́нку — накати́ть брёвен на земля́нку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нака́тыватьII несов. (к накати́ть)
1. (надвигать, катая, собирать) нако́чваць;
2. (наезжать) разг. наязджа́ць;
3. перен. (внезапно появляться, возникать) разг. надыхо́дзіць, нахо́плівацца, нава́львацца;
4. (на кого — о чувстве, состоянии и т. п.) нахо́дзіць, напада́ць, апано́ўваць, аго́ртваць (каго); ахо́пліваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)