найгра́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
найгра́ны |
найгра́ная |
найгра́нае |
найгра́ныя |
| Р. |
найгра́нага |
найгра́най найгра́нае |
найгра́нага |
найгра́ных |
| Д. |
найгра́наму |
найгра́най |
найгра́наму |
найгра́ным |
| В. |
найгра́ны (неадуш.) найгра́нага (адуш.) |
найгра́ную |
найгра́нае |
найгра́ныя (неадуш.) найгра́ных (адуш.) |
| Т. |
найгра́ным |
найгра́най найгра́наю |
найгра́ным |
найгра́нымі |
| М. |
найгра́ным |
найгра́най |
найгра́ным |
найгра́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
найгра́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
найгра́ны |
найгра́ная |
найгра́нае |
найгра́ныя |
| Р. |
найгра́нага |
найгра́най найгра́нае |
найгра́нага |
найгра́ных |
| Д. |
найгра́наму |
найгра́най |
найгра́наму |
найгра́ным |
| В. |
найгра́ны (неадуш.) найгра́нага (адуш.) |
найгра́ную |
найгра́нае |
найгра́ныя (неадуш.) найгра́ных (адуш.) |
| Т. |
найгра́ным |
найгра́най найгра́наю |
найгра́ным |
найгра́нымі |
| М. |
найгра́ным |
найгра́най |
найгра́ным |
найгра́ных |
Кароткая форма: найгра́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
найгра́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад найграць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Награ́ны, найгра́ны ’аплоднены (пра яйцо)’ (мін., слонім., Жыв. сл.; барыс., чэрв., Сл. ПЗБ; ТС). Да ігра́ць ’спарвацца (аб птушках)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Наі́граны, найгра́ны ’пра яйцо з зародкам’ (стаўб., Нар. сл.; нараўл., Мат. Гом.). На базе эўфемізма іграць, параўн. тураўск. певень с курой грае (= апладняе яе). Параўн. таксама награ́ны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наи́гранный
1. прич. найгра́ны;
наи́гранная скри́пка найгра́ная скры́пка;
наи́гранная пласти́нка найгра́ная пласці́нка;
2. прил. (искусственный) шту́чны;
наи́гранная весёлость шту́чная весяло́сць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)