назо́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. назо́ў назо́вы
Р. назо́ва назо́ваў
Д. назо́ву назо́вам
В. назо́ў назо́вы
Т. назо́вам назо́вамі
М. назо́ве назо́вах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Назоў ’назва’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), рус. на́зовь, назовь ’назва, найменне’, на́зыв, назы́в ’тс’, чэш. název ’тс’, серб.-харв. на́зив ’тс’, макед. назив ’тс’. Аддзеяслоўны назоўнік ад *nazъvati, *nazyvatiy гл. зваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

назо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. назо́ва назо́вы
Р. назо́вы назо́ў
Д. назо́ве назо́вам
В. назо́ву назо́вы
Т. назо́вай
назо́ваю		 назо́вамі
М. назо́ве назо́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)