Надрэ́чча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Надрэ́чча
Р. Надрэ́чча
Д. Надрэ́ччу
В. Надрэ́чча
Т. Надрэ́ччам
М. Надрэ́ччы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрэ́чча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. надрэ́чча надрэ́ччы
Р. надрэ́чча надрэ́ччаў
Д. надрэ́ччу надрэ́ччам
В. надрэ́чча надрэ́ччы
Т. надрэ́ччам надрэ́ччамі
М. надрэ́ччы надрэ́ччах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надрэ́чча, ‑а, н.

Мясцовасць, якая прылягае да берагоў ракі. З надрэчча цягне сіняй прахалодаю. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)