надраза́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. надраза́ю надраза́ем
2-я ас. надраза́еш надраза́еце
3-я ас. надраза́е надраза́юць
Прошлы час
м. надраза́ў надраза́лі
ж. надраза́ла
н. надраза́ла
Загадны лад
2-я ас. надраза́й надраза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час надраза́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надраза́ць несов. надреза́ть, надре́зывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надрэзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрэ́заць, -рэ́жу, -рэ́жаш, -рэ́жа; -рэ́ж; -рэ́заны; зак., што.

Разрэзаць крыху, не да канца.

Н. край дошкі.

|| незак. надраза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і надрэ́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надрэ́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надрэ́зваць несов., см. надраза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надреза́ть несов. надраза́ць, надрэ́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надре́зывать несов. надраза́ць, надрэ́зваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надраза́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да надразаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надраза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надразаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ра́зіць ’удараць’, ’абражаць’ (Нас., Гарэц.), разі́ць ’паразіць (пра хваробу)’ (паст., Сл. ПЗБ), ра́зіцца ’трапляць у няёмкае становішча’ (Нас., Гарэц.), ’абражацца’ (Гарэц.), рус. рази́ть ’біць, наносячы ўдары’, ’злаваць, крычаць’, укр. рази́ти ’біць’, польск. razić ’раніць’, ’надразаць’, чэш. raziti ’біць’, славац. raziť ’біць’, славен. ráziti ’драпаць’, балг. сразя́ ’паваліць адным ударам’. Да прасл. *raziti. Звязана з раз, рэ́заць (гл.) (Фасмер, 3, 434; Махэк₂, 510).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)