на́дпіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. на́дпіс на́дпісы
Р. на́дпісу на́дпісаў
Д. на́дпісу на́дпісам
В. на́дпіс на́дпісы
Т. на́дпісам на́дпісамі
М. на́дпісе на́дпісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наска́льны, -ая, -ае.

Зроблены на скале (пра малюнкі, надпісы, якія адносяцца да старажытных эпох).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павысяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Высечы ўсё або вялікую колькасць чаго-н.

П. лясы.

П. надпісы на скалах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазаціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Зацерці, выцерці ўсё, многае.

П. надпісы.

2. каго. Сціснуць, заціснуць усіх, многіх.

Ільды могуць пазаціраць малыя судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазама́зваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Замазаць, заляпіць чым-н. усё, многае.

П. надпісы на сцяне.

2. Запэцкаць, забрудзіць усё, многае.

П. рукі фарбай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шрыфты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак-графік, які стварае шрыфтавыя загалоўкі, надпісы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпігра́фіка, ‑і, ДМ ‑фіцы. ж.

Дапаможная гістарычная і філалагічная дысцыпліна, якая вывучае старажытныя надпісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́ці, нескл., мн.

Старажытныя надпісы бытавога або культавага зместу, надрапаныя на сценах будынкаў, прадметах бытавога прызначэння і пад.

[Іт. graffiti.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павысяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Высячы ўсё або вялікую колькасць чаго‑н. Павысякаць лясы. Павысякаць надпісы на скалах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасцерага́льны, ‑ая, ‑ае.

Які перасцерагае, папярэджвае аб небяспецы. Амаль на кожным пакінутым фашыстамі будынку чарнелі перасцерагальныя надпісы сапёраў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)