Надда́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Надда́ткі
Р. Надда́так
Надда́ткаў
Д. Надда́ткам
В. Надда́ткі
Т. Надда́ткамі
М. Надда́тках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надда́ткі, ‑аў; адз. наддатак, ‑тка, м.

Уст. Зямля, якая дадавалася да асноўнага зямельнага надзелу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надда́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. надда́так надда́ткі
Р. надда́тка надда́ткаў
Д. надда́тку надда́ткам
В. надда́так надда́ткі
Т. надда́ткам надда́ткамі
М. надда́тку надда́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)