Надда́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Надда́ткі
Р. Надда́так
Надда́ткаў
Д. Надда́ткам
В. Надда́ткі
Т. Надда́ткамі
М. Надда́тках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надда́ткі, ‑аў; адз. наддатак, ‑тка, м.

Уст. Зямля, якая дадавалася да асноўнага зямельнага надзелу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наддаткі (радовішча цагельнай сыравіны, Капыльскі р-н) 5/416

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

надда́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. надда́так надда́ткі
Р. надда́тка надда́ткаў
Д. надда́тку надда́ткам
В. надда́так надда́ткі
Т. надда́ткам надда́ткамі
М. надда́тку надда́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надба́вак Дадатковы ўчастак поля, лугу (Слаўг.). Тое ж надба́ўка (БРС), надда́так, да́ча, нанда́ча, надда́ча (Слаўг.), надда́ча, надда́чка (Чашн. Касп.).

□ ур. Надда́ткі (луг) каля в. Віравая Слаўг., в. Надда́ткі, х. Лясныя Надда́ткі Мядз. (Лемц. Дыс.), ур. Надда́ча (поле) каля в. Гайшы́н Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)