газ 1, ‑у, м.
1. Фізічнае цела, асобныя часціны якога, слаба звязаныя паміж сабой, рухаюцца свабодна і раўнамерна запаўняюць усю прастору, у якой знаходзяцца. Прыродны газ. Атмасферныя газы. // Агульная назва гаручых газападобных ці парападобных рэчываў, якія скарыстоўваюцца для ацяплення, асвятлення і пад. Газ — цудоўнае паліва. Ён з поспехам можа замяніць вугаль, дровы, нафту. «Беларусь». // Пра награвальныя і інш. прылады, якія скарыстоўваюць для свайго дзеяння такія рэчывы. Кватэра з газам.
2. толькі мн. (га́зы, ‑аў). Газападобныя страўнікавыя выдзяленні.
3. звычайна мн. (га́зы, ‑аў). Баявыя атрутныя газападобныя рэчывы. Вярнуўся Сцяпан з вайны, здаецца б, радасці колькі! Але вярнуўся чалавек хворым. Атруцілі яго газамі. Лынькоў.
•••
Балотны газ — бясколерны гаручы газ, які ўтвараецца ад гніення раслінных рэшткаў.
Вуглякіслы газ — бясколерны газ, які ўтвараецца пры поўным згаранні вугляроду.
Генератарны газ — газападобнае паліва, якое атрымліваецца з каменнага вугалю, торфу, коксу, дрэва ў спецыяльных печах — газагенератарах.
Грымучы газ — выбуховая сумесь вадароду з кіслародам.
Інертныя газы — газы, якія амаль не ўступаюць у хімічныя рэакцыі з іншымі элементамі.
Коксавы газ — гаручы газ, які атрымліваецца пры каксаванні каменнага вугалю.
Чадны газ — бясколерны ядавіты газ, прадукт няпоўнага акіслення вугляроду; вокіс вугляроду.
Даць газу гл. даць.
Збавіць газ гл. збавіць 1.
На поўным газе — на самай вялікай скорасці.
[Фр. gaz.]
газ 2, ‑у, м.
Лёгкая шаўковая празрыстая тканіна.
[Фр. gaze.]