нагнаі́ць, -гнаю́, -гно́іш, -гно́іць; -гно́ены; зак.

1. што. Выклікаць нагнаенне чаго-н.

Н. рану.

2. чаго. Згнаіць у нейкай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагнаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нагнаю́ нагно́ім
2-я ас. нагно́іш нагно́іце
3-я ас. нагно́іць нагно́яць
Прошлы час
м. нагнаі́ў нагнаі́лі
ж. нагнаі́ла
н. нагнаі́ла
Загадны лад
2-я ас. нагнаі́ нагнаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час нагнаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагнаі́ць сов. нагнои́ть;

н. шмат бу́льбы — нагнои́ть мно́го карто́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак.

1. што. Выклікаць нагнаенне чаго‑н. Нагнаіць рану. Нагнаіць парэз.

2. чаго. Згнаіць у нейкай колькасці. Нагнаіць сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагнои́ть сов. нагнаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагно́ены нагноённый; см. нагнаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагно́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нагнаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)