наглумі́ць, -лумлю́, -лу́міш, -лу́міць; -лу́млены; зак., чаго (разм.).

Зрабіць непрыгодным, напсаваць у нейкай колькасці.

Н. лесу.

Н. бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наглумі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наглумлю́ наглу́мім
2-я ас. наглу́міш наглу́міце
3-я ас. наглу́міць наглу́мяць
Прошлы час
м. наглумі́ў наглумі́лі
ж. наглумі́ла
н. наглумі́ла
Загадны лад
2-я ас. наглумі́ наглумі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час наглумі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наглумі́ць сов., разг. напо́ртить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наглумі́ць, ‑глумлю, ‑глуміш, ‑глуміць; зак., чаго.

Разм. Зрабіць непрыгодным, сапсаваць у нейкай колькасці. Наглуміць паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)