наві́ць, наўю́, наўе́ш, наўе́; наўём, наўяце́, наўю́ць; навіў, -віла́, -ло́; наві; навіты; зак., што і чаго.

1. Наматаць, накруціць на што-н.

Н. ніткі на шпульку.

2. Нарыхтаваць вітых вырабаў.

Н. вяровак.

|| незак. навіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. навіва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наўю́ наўё́м
2-я ас. наўе́ш наўяце́
3-я ас. наўе́ наўю́ць
Прошлы час
м. наві́ў навілі́
ж. навіла́
н. навіла́
навіло́
Загадны лад
2-я ас. наві́ наві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час наві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наві́ць сов.

1. нави́ть, намота́ть;

н. ні́ткі на шпу́льку — нави́ть (намота́ть) ни́тки на кату́шку;

2. (изготовить во множестве) нави́ть;

н. то́ну кана́ту — нави́ть то́нну кана́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наві́ць, наўю, наўеш, наўе; наўём, наўяце; пр. навіў, ‑віла, ‑ло; заг. наві; зак., што і чаго.

1. Наматаць, накруціць на што‑н. Навіць ніткі на шпульку.

2. Звіваючы, сплятаючы, нарыхтаваць у нейкай колькасці. [Галя:] — Я чула, што вы вяроўкі добрыя віць умееце? [Яўсей:] — Чаму ж не ўмею. [Галя:] — Дык от наўяце нам пастронкаў, лейцаў, вяровак. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад навіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. навіваць — навіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панавіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Навіць вялікую колькасць чаго‑н. Панавіваць вяровак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усынаві́ць, -наўлю́, -наві́ш, -наві́ць; -наві́м, -навіце́, -навя́ць; -но́ўлены; зак., каго (што).

Прыняць у сям’ю (хлопчыка, дзяўчынку) на правах роднага сына, дачкі.

У. сірату.

|| незак. усынаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. усынаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наві́ты

1. нави́тый, намо́танный;

2. нави́тый;

1, 2 см. наві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)