навясны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
навясны́ |
навясна́я |
навясно́е |
навясны́я |
| Р. |
навясно́га |
навясно́й
навясно́е |
навясно́га |
навясны́х |
| Д. |
навясно́му |
навясно́й |
навясно́му |
навясны́м |
| В. |
навясны́ (неадуш.)
навясно́га (адуш.) |
навясну́ю |
навясно́е |
навясны́я (неадуш.)
навясны́х (адуш.) |
| Т. |
навясны́м |
навясно́й
навясно́ю |
навясны́м |
навясны́мі |
| М. |
навясны́м |
навясно́й |
навясны́м |
навясны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
навясны́, ‑ая, ‑ое.
Прыстасаваны для навешвання; такі, які навешваецца. Навясныя сеялкі. // Які робіцца, будуецца шляхам навешвання. Навясны мост.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навесно́й навясны́; (висячий) віся́чы;
навесно́й замо́к навясны́ замо́к;
навесна́я дверь навясны́я дзве́ры;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)