навю́ткі, -ая, -ае (разм.).

Зусім новы, самы новы.

Н. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навю́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навю́ткі навю́ткая навю́ткае навю́ткія
Р. навю́ткага навю́ткай
навю́ткае		 навю́ткага навю́ткіх
Д. навю́ткаму навю́ткай навю́ткаму навю́ткім
В. навю́ткі (неадуш.)
навю́ткага (адуш.)		 навю́ткую навю́ткае навю́ткія (неадуш.)
навю́ткіх (адуш.)
Т. навю́ткім навю́ткай
навю́ткаю		 навю́ткім навю́ткімі
М. навю́ткім навю́ткай навю́ткім навю́ткіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навю́ткі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Зусім новы, самы новы. Таварыш узяў са стала навюткую кнігу і падаў мне. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Навю́ткі ’новенькі’ (віц., Мат.). Хутчэй за ўсё запазычана з польск. nowiutki, перш за ўсё паводле словаўтваральнага крытэрыю, параўн. Карскі 2-3, 44.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)