наво́рысты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наво́рысты |
наво́рыстая |
наво́рыстае |
наво́рыстыя |
| Р. |
наво́рыстага |
наво́рыстай
наво́рыстае |
наво́рыстага |
наво́рыстых |
| Д. |
наво́рыстаму |
наво́рыстай |
наво́рыстаму |
наво́рыстым |
| В. |
наво́рысты (неадуш.)
наво́рыстага (адуш.) |
наво́рыстую |
наво́рыстае |
наво́рыстыя (неадуш.)
наво́рыстых (адуш.) |
| Т. |
наво́рыстым |
наво́рыстай
наво́рыстаю |
наво́рыстым |
наво́рыстымі |
| М. |
наво́рыстым |
наво́рыстай |
наво́рыстым |
наво́рыстых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Наворысты ’пахілены (пра дрэва)’ (лельч., Нар. лекс.), ’пахілы, нахілены (пра дрэва)’ (ТС). Відаць, належыць да вялікай групы слоў з коранем ‑ver‑j‑vor‑, якія абазначаюць розныя жэрдкі, рычагі, загароды і пад., параўн. палес. вор ’плот у дзве ці тры жэрдкі’, укр. ворина ’калок у частаколе’, забора ’калок, якім закрываюць вароты’, славен. navor ’рычаг’ і інш., усе да *verati ’ўсоўваць’. Гл. вор 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)