навеле́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
навеле́та |
навеле́ты |
| Р. |
навеле́ты |
навеле́т |
| Д. |
навеле́це |
навеле́там |
| В. |
навеле́ту |
навеле́ты |
| Т. |
навеле́тай
навеле́таю |
навеле́тамі |
| М. |
навеле́це |
навеле́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
навеле́та ж., лит. новелле́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
новелле́та лит., муз. навеле́та, -ты ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)