навеле́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. навеле́та навеле́ты
Р. навеле́ты навеле́т
Д. навеле́це навеле́там
В. навеле́ту навеле́ты
Т. навеле́тай
навеле́таю		 навеле́тамі
М. навеле́це навеле́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навеле́та ж., лит. новелле́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Навелета (муз.) 9/92

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

навеле́та

(іт. novelletta = кароткае апавяданне)

муз. невялікая інструментальная (пераважна фартэпіянная) п’еса ліра-эпічнага, часам драматычнага характару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

новелле́та лит., муз. навеле́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)