наве́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наве́днік |
наве́днікі |
| Р. |
наве́дніка |
наве́днікаў |
| Д. |
наве́дніку |
наве́днікам |
| В. |
наве́дніка |
наве́днікаў |
| Т. |
наве́днікам |
наве́днікамі |
| М. |
наве́дніку |
наве́дніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наведнік, госць; бывалец, прыхадзень, візітант (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
посети́тель наве́двальнік, -ка м., разг. наве́днік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)