навасё́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. навасё́лка навасё́лкі
Р. навасё́лкі навасё́лак
Д. навасё́лцы навасё́лкам
В. навасё́лку навасё́лак
Т. навасё́лкай
навасё́лкаю		 навасё́лкамі
М. навасё́лцы навасё́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навасёлка ж. новосёлка, новопоселе́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навасёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да навасёл і наваселец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навасёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто пасяліўся ў новым доме або кватэры.

Першыя навасёлы.

2. Новы пасяленец, жыхар, які аднекуль прыехаў.

Радасна сустрэць навасёлаў.

|| ж. навасёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

новопоселе́нка навасёлка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

новосёлка навасёлка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)