навако́л.
1. прысл. Тое, што і навокал (у 1 знач.).
2. прыназ. з Р. Тое, што і навокал (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
навако́л
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| навако́л |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
навако́л
прыназоўнік
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
навако́л,
1. прысл. Тое, што і навокал (у 1, 2 знач.). Толя пачаў азірацца навакол. За садкамі, у дальнім кутку агародаў, ён раптам разгледзеў нешта падобнае на будку. Якімовіч. На маленькай плошчы гарадка салдаты ўкопваюць слупы, трамбуюць зямлю навакол. Лынькоў.
2. прыназ. з Р. Тое, што і навокал (у 3 знач.). Жняярка стаяла пасярод калгаснага двара, а навакол яе пасталі людзі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наво́кал и навако́л
1. нареч. вокру́г, круго́м, о́коло;
паглядзе́ць н. — посмотре́ть вокру́г (круго́м);
2. предл. с род. вокру́г, о́коло;
н. агню́ сядзе́лі лю́дзі — вокру́г (о́коло) огня́ сиде́ли лю́ди;
◊ круго́м ды н. — вокру́г да о́коло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
окре́ст предлог, нареч., уст. навако́л.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лесавы́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Тое, што і лясны (у 1 знач.). Расцвітаюць навакол лесавыя краскі. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вкруг
1. нареч., уст. наво́кал, наво́кала, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л, круго́м;
2. предлог с род. наво́кал, наво́кала, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л; круго́м (каго, чаго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
круго́мII предлог с род. круго́м, наво́кал, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л (каго, чаго);
круго́м о́зера расту́т дере́вья наво́кал (навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л) во́зера расту́ць дрэ́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ На́калле ’ўсё, што ёсць навакол’ (Яўс.). Відаць, з *яа- окол‑ье, гл. вокал, навокал, са сцягнутым двайным а (другое, у выніку акання з о).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)