набіва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. набіва́нне
Р. набіва́ння
Д. набіва́нню
В. набіва́нне
Т. набіва́ннем
М. набіва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набіва́нне ср.

1. набива́ние, наби́вка ж.;

2. прибива́ние, набива́ние, наби́вка ж.;

3. набива́ние, накола́чивание;

4. наби́вка ж., накола́чивание;

5. наса́дка ж.;

6. набива́ние;

7. заряже́ние;

8. наби́вка ж.;

9. обл. напи́хивание, набива́ние;

1-9 см. набіва́ць 1-8, 10

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. набіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; набі; -біты; зак.

1. чаго. Убіць, наўбіваць у значнай колькасці.

Н. цвікоў.

2. што. Напоўніць, напхаць чым-н.

Н. мяшок травой.

3. што. Прыбіць зверху да чаго-н. або ўдарамі насадзіць.

Н. абруч на бочку.

4. чаго. Разбіць у вялікай колькасці.

Н. шкла.

5. каго. Нанесці пабоі.

Нехта моцна набіў хлопца.

6. што. Ударамі прычыніць шкоду.

Н. гуз на лбе.

7. каго-чаго. Забіць вялікую колькасць (жывёл, птушак і пад.).

Н. качак.

8. што. Зарадзіць зброю з дула.

Н. стрэльбу.

9. Зрабіць узор асобым спосабам (спец.).

Н. рысунак на тканіне.

◊

Бітком набіць (разм.) — напоўніць што-н. вельмі цесна, шчыльна.

Набіць вока (разм.) — набыць вопыт, уменне вызначыць што-н. адразу.

Набіць (наламаць) руку (разм.) — зрабіцца спрактыкаваным, набыць вопыт у якой-н. справе.

Набіць сабе цану (разм.) — узвысіць сябе ў вачах іншых.

|| незак. набіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3, 6—9 знач.).

|| наз. набіва́нне, -я, н. і набі́ўка, -і, ДМ -біўцы, ж. (да 3, 8 і 9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набива́ние

1. напіха́нне, -ння ср., напі́хванне, -ння ср.; напако́ўванне, -ння ср.; набіва́нне, -ння ср.; напіра́нне, -ння ср.;

2. набіва́нне, -ння ср.;

3. набіва́нне, -ння ср.;

4. набіва́нне, -ння ср.; наму́льванне, -ння ср.;

5. набіва́нне, -ння ср.; см. набива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заряжа́ние зараджа́нне, -ння ср.; набіва́нне, -ння ср.; см. заряжа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наби́вка ж.

1. (действие) набіва́нне, -ння ср.; напіха́нне, -ння ср.; напако́ўванне, -ння ср.; см. набива́ть​ 1;

2. (то, чем набито) набі́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)