набу́хлы, -ая, -ае.

1. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці.

Набухлыя пупышкі.

Набухлае насенне.

2. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці.

3. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака.

Набухлыя вены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набу́хлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набу́хлы набу́хлая набу́хлае набу́хлыя
Р. набу́хлага набу́хлай
набу́хлае		 набу́хлага набу́хлых
Д. набу́хламу набу́хлай набу́хламу набу́хлым
В. набу́хлы (неадуш.)
набу́хлага (адуш.)		 набу́хлую набу́хлае набу́хлыя (неадуш.)
набу́хлых (адуш.)
Т. набу́хлым набу́хлай
набу́хлаю		 набу́хлым набу́хлымі
М. набу́хлым набу́хлай набу́хлым набу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набу́хлы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набу́хлы набу́хлая набу́хлае набу́хлыя
Р. набу́хлага набу́хлай
набу́хлае		 набу́хлага набу́хлых
Д. набу́хламу набу́хлай набу́хламу набу́хлым
В. набу́хлы (неадуш.)
набу́хлага (адуш.)		 набу́хлую набу́хлае набу́хлыя (неадуш.)
набу́хлых (адуш.)
Т. набу́хлым набу́хлай
набу́хлаю		 набу́хлым набу́хлымі
М. набу́хлым набу́хлай набу́хлым набу́хлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набу́хлы набу́хший, разбу́хший; см. набу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набу́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад набухнуць.

2. у знач. прым. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці. Набухлыя пупышкі. Набухлае насенне.

3. у знач. прым. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці. На стук з сянец .. [Валька], не пытаючыся, адкінула кручок і штурханула плячом набухлыя дзверы. Б. Стральцоў.

4. у знач. прым. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака. Моцныя, чырвоныя, з набухлымі венамі рукі... [Карчава], сплёўшыся пальцамі, важна ляжалі на стале перад ім. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набра́клы, -ая, -ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці.

Набраклыя дзверы.

2. Тое, што і набухлы (у 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набу́хший

1. прил. набу́хлы, набра́клы; набрыня́лы;

2. прил. напу́хлы; см. набу́хнуть;

3. прич. набу́хлы, набра́клы; напу́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбу́хший

1. разбу́хлы, набу́хлы, набра́клы; набрыня́лы;

2. перен. разбу́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацёкшы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад зацячы.

2. у знач. прым. Анямелы, набухлы; ацёкшы. Звычайна пасля працы, адчуваючы стомленасць, боль у зацёкшай параненай назе,.. Сяргей складваў усё напісанае ў стосік і ўспамінаў, што трэба зрабіць перавязку. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбу́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які павялічыўся ў аб’ёме, набраўшыся вільгаці; разбраклы. Адной ноччу, па-веснавому цёмнай, бяззорнай, мы пакінулі акопы і пайшлі на захад па лясных разбухлых дарогах. Хомчанка. // Які наліўся сокам; набухлы. Разбухлыя бутоны.

2. перан. Непамерна павялічаны; раздуты. Разбухлыя штаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)