набу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго (разм.).

Наліць больш, чым трэба, звыш меры.

Н. вады ў цэбар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набуха́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. набуха́е набуха́юць
Прошлы час
м. набуха́ў набуха́лі
ж. набуха́ла
н. набуха́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час набуха́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набу́хаць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набу́хаю набу́хаем
2-я ас. набу́хаеш набу́хаеце
3-я ас. набу́хае набу́хаюць
Прошлы час
м. набу́хаў набу́халі
ж. набу́хала
н. набу́хала
Загадны лад
2-я ас. набу́хай набу́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час набу́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набуха́ць несов. набуха́ть, разбуха́ть; см. набу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Наліць, накідаць і г. д. больш, чым трэба, звыш меры. Набухаць вады ў каструлю. Набухаць круп.

набуха́ць, ‑ае.

Незак. да набухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Набу́хаць ’наліць празмерна’ (Арх. Федар.), укр. набу́хати ’тс’, рус. набу́хать ’тс’. Ад бу́хаць ’ліць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; набу́х, -хла; зак.

1. Стаць гатовым, каб распусціцца, прарасці.

Пупышкі набухлі.

2. Павялічыцца ў аб’ёме ад вільгаці, сырасці.

Рамы набухлі.

Боб набух.

3. Павялічыцца ад прыліву крыві, малака.

Вены набухлі.

Вымя набухла.

|| незак. набуха́ць, -а́е.

|| наз. набуха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; брак, -кла; незак.

Павялічвацца ў аб’ёме ад вільгаці, набухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набуха́нне ср. набуха́ние, разбуха́ние; см. набуха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. набухаць — набухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)