набурча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак. (разм.).

Уволю пабурчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набурча́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набурчу́ся набурчы́мся
2-я ас. набурчы́шся набурчыце́ся
3-я ас. набурчы́цца набурча́цца
Прошлы час
м. набурча́ўся набурча́ліся
ж. набурча́лася
н. набурча́лася
Загадны лад
2-я ас. набурчы́ся набурчы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час набурча́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набурча́цца сов., разг., неодобр. наворча́ться, набрюзжа́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набурча́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Уволю, многа пабурчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набрюзжа́ться набурча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наворча́ться набурча́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)