набракава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
набраку́ю |
набраку́ем |
| 2-я ас. |
набраку́еш |
набраку́еце |
| 3-я ас. |
набраку́е |
набраку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
набракава́ў |
набракава́лі |
| ж. |
набракава́ла |
| н. |
набракава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
набраку́й |
набраку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
набракава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
набракава́ць сов. набракова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і каго-чаго.
Разм. Забракаваць у якой‑н. колькасці. Набракаваць тавару.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набракова́ть сов., разг. набракава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)