набо́рная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. набо́рная набо́рныя
Р. набо́рнай набо́рных
Д. набо́рнай набо́рным
В. набо́рную набо́рныя
Т. набо́рнай
набо́рнаю		 набо́рнымі
М. набо́рнай набо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набо́рны набо́рная набо́рнае набо́рныя
Р. набо́рнага набо́рнай
набо́рнае		 набо́рнага набо́рных
Д. набо́рнаму набо́рнай набо́рнаму набо́рным
В. набо́рны (неадуш.)
набо́рнага (адуш.)		 набо́рную набо́рнае набо́рныя (неадуш.)
набо́рных (адуш.)
Т. набо́рным набо́рнай
набо́рнаю		 набо́рным набо́рнымі
М. набо́рным набо́рнай набо́рным набо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да друкарскага набору. Наборны цэх. □ Друкарня была на першым паверсе. Паўз сцены ў адным пакоі стаялі наборныя касы. Гаўрылкін. // у знач. наз. набо́рная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе робяць набор (у 3 знач.). Працаваць у наборнай. Увайсці ў наборную.

2. З аздабленнямі, з наборам (у 4 знач.). Наборная вупраж.

3. Які складаецца з асобных частак. Наборны паркет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)