міязі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. міязі́т
Р. міязі́ту
Д. міязі́ту
В. міязі́т
Т. міязі́там
М. міязі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міязі́т, -ту м., мед. миози́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міязі́т, ‑у, ДМ ‑зіце, м.

Запаленне шкілетных мышцаў. Хранічны міязіт.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

миози́т мед. міязі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)