Міха́сь

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Міха́сь Міхасі́
Р. Міхася́ Міхасё́ў
Д. Міхасю́ Міхася́м
В. Міхася́ Міхасё́ў
Т. Міхасё́м Міхася́мі
М. Міхасю́ Міхася́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бурава́л, ‑у, м.

Тое, што і буралом. Густым ляском па буравалу Міхась выходзіць на гасцінец. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улюбёна, прысл.

Выражаючы любоў; любоўна. Подпіс атрымаўся закручасты, і Міхась, адставіўшы руку, улюбёна глядзеў на яго. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́тарашчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Тое, што і вытрашчыць. Міхась сагнуўся і ад здзіўлення вытарашчыў вочы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няско́ранасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць няскоранага. Міхась Лынькоў малюе няскоранасць савецкіх людзей, іх агністую нянавісць да ворага. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхаліма́ж, ‑у, м.

Разм. Тое, што і падхалімства. Міхась Кірылавіч праўду кажа, ад пісьма патыхае падхалімажам, — падтрымала .. [дырэктара] Марына Астапаўна. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́мін, ‑а.

Які належыць маме. Міхась недзе спіць у адрынцы на сене, да вушэй нацягнуўшы на сябе мамін бывалы кажушок. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярцвя́чына, ‑ы, ж.

1. Трупы жывёл. [Алесь:] — Наш Міхась казаў, што ракі мярцвячыну ядуць. Ваданосаў.

2. перан. Разм. Разумовы, духоўны застой; заняпад, інертнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца мыццём чаго‑н. Загнаўшы машыну на цэментавы пятачок, Міхась пазіраў, як мыйшчык паварочваў гумавы шланг. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плытаго́н, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сплавам плытоў. Міхась сядзеў па-ранейшаму ў канцы плыта, дзе завіхаліся ля доўгага вясла два плытагоны. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)